begin

soms raken we verstrikt in ons gekende
verre schaduw verleden
vergeten snel morgen en ‘n volle toekomst
ons onbezonnen overmorgen
een oplossen van tijd in het nieuwe
nu
ik wil ook het geheime
het verborgene

het jouwe heeft verlichte tijden
nodig
een verzonnen vooruit gebogen begin
van altijd ooit en soms weer een
te verstoppen nooit
we proberen dan onschuldig,
het is
is afwezig wat dan ineens
aanwezig is bewust
mijn tijd als vanzelf

we ont-dekken alle verse morgens
de lange verveelde middagen
en vele hoopvolle avonden worden
stiekem diep gekoesterd

we betekenen ons vaste lome adressen
en herkennen onze vele straten gemaakt
schoon
zelfs die van ongekende vervreemde
anderen gedurende deze geleende tijd

maar ’t mijne heeft ’t nieuwe nodig
de klokken en hun verwijzende wijzers
andere tijden zonder gestolen gedachten
ik wil
tot stand gaan komen altijd en nu
jouw tijd komt vertrouwd in het
’t mijne


Frances, januari 2021


••••

los

vast staat
tot hier kan ik
vast staat
ik heb geen idee
vast staat
dat werkt niet
vast staat
heel leuk maar nee

tot je los durft en kijkt
echt kijkt en dan duikt
het harnas af
de ballast neer
de adem en de diepte in

tot je los en begint
te pogen
te wagen
bijna bloot te bevragen

en na een tijdje kom je
boven
boven water
boven wat was
boven jezelf
boven wat vast
staat


Frances, zomer 2020

••••••••


Twee

twee armen
twee benen
twee longen
twee handen
twee voeten
twee ogen
twee oren
twee hersenhelften
zodat mijn lichaam in éénheid kan
bewegen

twee billen
eén heupgewricht
twee borsten
eén borstkast
eén ademhaling
in twee
verdeeld
zodat bewustzijn
gemanifesteerd kan worden

al deze tweeheden
heb ik nodig
om vanuit één hart
te kunnen leven
eén wordt vanzelf twee
zodat twee één kan kennen

één lijf
één hart
één hoofd
één bezieling
één ademteug

als ik ze samen breng
dan zijn ze nooit meer
apart
ze zijn all-één


Frances
april 2019

••••••

stroom

lenteluchten worden oeverloos vermengd
met verzengende warme zomergeuren
een vernieuwend stromen voel ik door mijn
huid en haar
wanneer de grillige lentewolken mij willen vervoeren
dan hoef maar mijn ademtochten te volgen
want elke beweging in mijn hartestreek maakt
en dat ik anders en helder kan kijken
alsnog is het nooit genoeg de stroom
van mijn ziele Zijn te ontroeren

luchten met stromen en stralen
en water voeren mij mee
op naar de zomerwinden
verlicht en gedwee

mijn adem is als een levensreis
van liefde en beroering
in een open zee en
zachtjes vaar ik
met alle golven mee


Frances, juni 2012